Ometepe to dwa wulkaniczne stożki otoczone bezkresem wody. U ich podnóży, tuż przy brzegu rozsianych jest wiele malutkich miejscowości. Bez względu na to, do której udamy, jeden z wulkanów dumnie dominować będzie krajobraz. Życie na wyspie toczy się dosłownie wokół wulkanów.
Stojąc nad jeziorem Nikaragua w oczy rzuca się nie tylko bezkres wody, ale także dwa stożki wyłaniające się z tafli wody. Bez względu na to, gdzie stoisz, dumnie dominują krajobraz. Te stożki to właśnie wyspa Ometepe. Dwa wulkany pośrodku olbrzymiego jeziora.
Stoję na brzegu. Pod stopami mam miękki, szarawy piasek. Przede mną woda, woda i jeszcze raz woda. Sięga aż po horyzont, a może jeszcze dalej. Wiatr uparcie targa moimi włosami. No i wodą. Fale w regularnym rytmie uderzają o brzeg. Chlup, chlup, chlup. Czuję się jak nad morzem.
Wizytę w tym kraju zaczynam od nauki odmiany jego nazwy przez przypadki. No bo trochę wstyd pisać o Nikaragui (tak, sprawdzam dwa razy, mówi się „o Nikaragui”) i robić błędy. Na szczęście lokalsi nie mają pojęcia o polskich przypadkach i nie musiałam się jeszcze wstydzić.