Podążaliśmy za naszym przewodnikiem, który nieustannie wywijając maczetą prowadził nas przez gęsty las. Doszliśmy w końcu do czternastu posągów. Wszystkie wyglądały podobnie. Niektóre ozdobione były eleganckimi motywami, które niczym nie ustępowały najpiękniejszym rzeźbom Egiptu.
Utila. Dla większości pobyt na wyspie sprowadza się do dwóch aktywności: nurkowania i imprezowania. By wybić się z tego schematu wsiadam w kajak. Nie mam konkretnego celu, chcę po prostu znaleźć się na jakiejś dzikiej plaży.
Właśnie wydałam równowartość miesięcznej pensji minimalnej na kilkudniowy kurs nurkowania… Gatka, że to Honduras to najtańsze miejsce, by nauczyć się nurkować nie pomaga. I tak czuję się jak rozpuszczony dzieciak. Obawiam się jednak, że to nie koniec przygody z nurkowaniem. Podwodny świat wciąga, i to bardzo.
Wizytę w Hondurasie zaczynam od wolontariatu w centrum jogi. To mały, familijny biznes, który narodził się z pasji do jogi. Rodzina Nazar, u której się zatrzymuję, od lat fascynuje się jogą.
„Honduras – kraj, w którym ryzykowne jest samo bycie kobietą”. „Życie w stolicy śmierci. Tegucigalpa, Honduras”. „Honduras – państwo zabójstw. Karaibska rzeźnia”. Artykuły na temat kolejnego kraju na trasie wprawiają mnie w naprawdę pozytywny nastrój.