-Im głębiej będziemy schodzić, tym większe ciśnienie oddziałuje na nasze ciało – przynudza instruktor. Czyżby znajomość podstawowych praw fizyki było taką rzadkością? -Dla większości organów nie ma to znaczenia. Wyobraźcie sobie balonik napełniony wodą.
Po siedmiu dniach przyszedł czas, by wreszcie opuścić San Juan del Norte. O ile pierwsze dni dłużyły się niemiłosiernie, o tyle ostatnie minęły niepostrzeżenie. Podczas pakowania zastanawiam się, co ja właściwie dzisiaj robiłam. I wczoraj. I przedwczoraj. Hmm. Wygląda na to, że… nic.
Miejsce, które jest daleko od wszystkiego i w którym nie ma prawie nic często nazywamy dziurą. Jednak użycie określenia w stosunku do San Juan del Norte byłoby mocnym nadużyciem. I wielkim komplementem w stronę tego miejsca. W San Juan są raptem trzy ulice.
San Juan del Norte jest jedną z tych destynacji, do których wybierasz się tylko dlatego, że tam akurat trafił twój błądzący po mapie palec. O miejscu tym w przewodnikach nie ma prawie nic. Lokalsi wiedzą niewiele więcej. Właściwie tylko tyle, że istnieje.
Kakao. Słodko-gorzki napój, który co rano pojawia się w moim kubku. Mimo to nigdy zastanawiałam się nad jego pochodzeniem. Drobny, brązowy proszek z dalekich krajów w magiczny sposób trafiał na półki. Wystarczyło przekroczyć ulicę, wejść do sklepu i po prostu był.
W czasie mojej podróży po Nikaragui nazwa Somoto pojawiała się kilkukrotnie. W przewodnikach informacji było niewiele. Właściwie tylko tyle, że jest. Dla lokalsów było to kolejne miasto. Dla podróżników – niewielka atrakcja na drodze do Hondurasu. A dla mnie?
Większość miejsc, w których się zatrzymuję to niczym nie wyróżniające się hostele. Sa wygodne, ale niespecjalne. Czasem jednak trafi się coś innego. Miejsce godne uwagi samo w sobie. Tak było w Zopilote i w Lost and Found (patrz: Więcej niż hostel). Ale miejsc takich jest więcej.
Większość miejsc, w których się zatrzymuję wygląda bardzo podobnie. Jedna kamienica, kilka pokoi, kilkadziesiąt łóżek. Za kilkanaście dolarów dostać można łóżko, poranną kawę i międzynarodowe towarzystwo. Zwykle można liczyć też na wypełnione hamakami patio i wyposażoną kuchnię.
Wspinanie się na wulkany sprawia niesamowitą frajdę. Już sama wspinaczka górska jest świetnym zajęciem. Świadomość, że wspinamy się na wulkan dodaje temu dodatkowy dreszczyk emocji. Zdobywanie wulkanów to jednak również duży wysiłek. Wspinaczka po stromych zboczach, gorące słońce, silny wiatr.
Będąc w obcym kraju staramy się poznać jego kulturę i tradycje. Krążymy więc pomiędzy pomnikami, kościołami i zabytkowymi kamieniczkami. Włóczymy się uliczkami, wyszukując kolejnych perełek architektury. Chodzimy od muzeum do muzeum, próbując zrozumieć lokalne obyczaje.