Kilka dni w pośrodku lasu tropikalnego? Spanie w miejscu, które ze wszystkich stron otacza ściana lasu? I to wszystko bez konieczności wielogodzinnej wędrówki z namiotem, zapasem wody i butlą gazu? Brzmi nieźle. To wszystko proponuje hostel Lost and Found.
Po przejściu wszystkich możliwych szlaków w okolicach Boquete pozostał już tylko jeden: szlak prowadzący na wulkan Baru. Baru, największa góra Panamy, wznosi się na 3500 metrów n.p.m. By zdobyć szczyt przejść trzeba ponad trzynaście kilometrów. To licząc w przód.
Drzewa kawy występują w rejonach górskich. Rosną w klimacie tropikalnym, na wysokości pomiędzy 900 a 1700 metrów n.p.m. Znajdujące się dokładnie w połowie tych widełek Boquete jest więc idealnym miejscem do uprawy kawy. Z czego też lokalna ludność chętnie korzysta.
Następnym przystankiem na mojej trasie jest Boquete. Miejscowość ta, położona u podnóży wulkanu oferować ma rześki klimat i wiele możliwości górskich wycieczek. Cóż, o El Valle i Santa Fe słyszałam podobne opinie.
Santa Catalina jest jednym z popularnych miejsc turystycznych w Panamie. Położona u wybrzeży Pacyfiku przyciąga głównie amatorów surfingu. Tak właściwie to w Santa Catalina do zaoferowania nie ma nic, poza dobrymi falami. Nawet plaża jest niespecjalna. Pełno jest tutaj urwisk i kamieni.
Isla Coiba to druga największa wyspa na Pacyfiku. Tak przynajmniej lubią się chwalić Panamczycy. Dla mnie jednak jest malutka. Ot, długi na kilkanaście kilometrów kawałek lądu pokryty gęstym lasem. Ten mały obszar oferuje jednak niesamowite bogactwo fauny i flory.
Do El Valle trafiłam myśląc, że jadę w góry. O miejscu tym słyszałam same pozytywne opinie. Rześki klimat i zielone doliny pozwalające uciec od zgiełku miasta. Idealne miejsce na ucieczkę od codzienności Panamy. Trzeba więc się wybrać!
Panama oferuje wiele wspaniałych plaż. Złocisty piasek zanika nieśmiało w doskonalym turkusie wody. Promienie słońca odbijają się na nierównej powierzchni oceanu tworząc serię błyszczących iskierek.
Ten post dedykuję mojej mamie, która nie przestaje wypytywać się o lokalne zwyczaje żywieniowe. Jedną z wad podróży jest to, że nie wszędzie znaleźć możemy kotleta schabowego. Lub dokładniej – zazwyczaj nie możemy go znaleźć. Podobnie sprawa ma się z kluskami, pierogami i gołąbkami. Nie ma i już.
Kolejny przystanek na mojej drodze to El Valle, malutka miejscowość położona w górach nieopodal stolicy. No dobra, „w górach” to za dużo powiedziane (zwłaszcza, jeśli przyjeżdża się prosto ze Szwajcarii). El Valle znajduje się na wysokości 500 metrów n.p.m.